- deklamá
- declameren [v], opzeggen [v], voordragen [v]
Papiamento - Hollandsk ordbog. 2008.
Papiamento - Hollandsk ordbog. 2008.
deklamavimas — deklamãvimas sm. (1) → deklamuoti: Eilėraščių deklamãvimas DŽ … Dictionary of the Lithuanian Language
deklamacija — deklamãcija sf. (1) TrpŽ 1. raiškusis skaitymas ar sakymas. 2. prk. neturininga iškilminga kalba, straipsnis ir pan … Dictionary of the Lithuanian Language
declamatorio — /deklama tɔrjo/ agg. [dal lat. declamatorius ]. [che ha la solennità oratoria della declamazione: tono, stile d. ] ▶◀ altisonante, ampolloso, enfatico, esagerato, gonfio, magniloquente, retorico, roboante, solenne. ◀▶ asciutto, naturale, secco,… … Enciclopedia Italiana
declamazione — /deklama tsjone/ s.f. [dal lat. declamatio onis ]. 1. [atto e modo di declamare: buona, cattiva d. ] ▶◀ interpretazione, recita, recitazione. ↓ lettura. 2. (estens.) [discorso gonfio, pronunciato con enfasi] ▶◀ sermone. ‖ allocuzione, arringa,… … Enciclopedia Italiana